1
bölünmüş
günlerden kalan ne elimizde
kanatılmış bir
gül bir de yürek yarası
korku çekilmiş
pencerelerine evlerin
ölüm kokuyor
sokaklar
bu sevda bir
yürek atımı değil artık gülüm
dolara
endekslendi coşkumuz
faizler içtik
akmayan musluklardan
sessizce öldük
geceler boyu
sivrisinekler
yaktı ağıdımızı
dağlara
gidemedik
dağlar
üstümüzdeydi çünkü
sürgünü ezildi
umutların
düşler düşünce
özgürlüğünde tutsak
tut yüreğimi
gülüm tut
yüreğim
göğsümden firar edecek
2
açlığın
gözleri ne renk
ne renk
yoksulluğun saçları
acının rengine
büründü yaşam
ellerimizle
giyindik öfkeyi
yumruğumuz
göğsümüzü dağladı
boğazımızda ayva
dilimi
yarını gelmedi
sevmelerimizin
3
gün
kendiliğinden karalar bağlamaz gülüm
ve her gün
doğudan yükselmez güneş
tutsak etme
umutlarını yürek yangınlarına
kavgaya
kuşan/giyin öfkeni
tersine akıt
tüm nehirleri
sokaklara çık
akşam üstleri
sokaklar
gizler karanlıkları
ve sokaklarda
çoğalır
solgun işçi
yüzleri
güneşi ayağa
kaldırmanın zamanıdır
çöz karanlığı/özgür
bırak yönleri
başlar uzansın
aydınlığa
açılan
pencerelere dön yüzünü gülüm
gözlerde biriken
sevinci topla
yaşanacak
günlerin güzelliğine savur
Aysel Yenidoğanay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder