YÜREĞİMİN ŞARKILARI
Haftada bir
gelirdi.
Bazen iki
kez gelirdi haftada.
Kucağında
demet demet çiçeklerle…
Kır
çiçekleri…
En çok da
gül ve karanfil.
Parası yoktu
bilirdim.
Geri
ödenmemek üzere birilerinden borç alıp gelirdi.
Sormazdım hiç
çiçekleri nasıl aldığını,
Sormazdım;
deniz manzaralı sitelerin güvenlik görevlilerine kaç kez yakalandığını,
Ve sormazdım
deniz kokulu kente nasıl geri döneceğini.
Eline uçan
balon tutuşturulmuş çocuklar gibi havalanırdım.
Gözlerinin
denizinde yelken açan gemilerce gülerdi o.
Martılar
uçuşurdu kıyılarında.
Konuşurdum.
İkimizin
yerine konuşurdum.
O, beni
susardı yüreğinin tuvaline çizerek.
Akarsuya
bırakılan şiirler yazardı. Okurdum o şiirleri. Okudukça coşardım. Başı önde,
sakalını karıştırırdı arada bir. Sonra yine susardı.
Haftalar
uçurtmanın kanadına takılıydı.
Kucak kucak
çiçekler, çiçek çiçek susmalar.
Bilirdim
bana yasak olduğunu ve her sevincin ardından O’na gideceğini.
Bilirdim
çiçeklerin bir gün solacağını, gülüşümü de soldurarak.
Uçurtmanın
bir gün tellere takılacağını, ya da
ipinin boşalacağını bilirdim.
Bilmezdim
hiç, günün birinde yüreğimin şarkılarının susacağını.
Ve bilmezdim
onun faili meçhullere karışacağını…
AYSEL YENİDOĞANAY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder