AYRILIK GÜNCESİ / ŞİİR

AYRILIK GÜNCESİ

cansuyum,

ayışığı sesini getirdi bana. çevresinde oluşan aylalarda gördüm yüzünü. ayaklanmıştı

doğa. kurbağaların senfonisi doldurdu geceyi. sesine tutundum. dans ediyorum. nerede

ne zaman biteceğini bilmediğim bir dans. sen orada ben burada/aynı anda bir ayın sey-

rine koyulmuşuz. ateşler içinde yanıyor ay. yarım kalmışlığına üzülüyor. yıldızların ı-

şıltısı yetmiyor ona. dolunay olmayı bekliyor.kırık bir beste takılıyor telefon teline.

ve bir damla gözyaşı/göle dönüşen.

ay boğuluyor.

Fesleğen gülüşlüm,

Yüreğim karlı dağlarda yanan ateş.

-beni bir daha gönderme-

bilirsin, başımı göğsüne gömüp teninin kokusunu içimde hissetmeden uyuyamam. elin saçımı

karıştırmalı. burnumun ucundaki kıla dokunmalısın. kızmalıyım sana. küçük küçük yumruklar

atmalıyım omuzlarına. intikam saati! kirpiklerimi burnunda gezdirmeliyim. aksırıp tıksırmalısın.

-işte şimdi ödeştik!

2

arap bülbülünün sesiyle uyandım sabah

dutun dalbaşları uzanmıştı odama

kalktım/gelincik tarlasına uzandım

ayaklanmıştı doğa

orak tutan elleri çağırır gibiydi başaklar

sis kaplamıştı dağları

ve doruklarda çırpınıyordu yüreğim

3

ayrılığın ilk güncesi

ay ondördünde/alkanlar içinde

yanık bir türküdür yüreğim

arap bülbülünün sesi çoğalıyor alacaşafakta

bir serçenin ürkekliğinde çırpışıyor gülüşlerin

konuveriyorsun gelincik tarlasına

baharın kendisi oluyorsun

çıldıran doğanın ortasında

4

eski bir kente

eskiyen yüzüyle bakıyor kozan kalesi

çobansız sürüler dolaşıyor yamaçlarında

ve analığım can çekişiyor

oğlak analarının dolgun memelerinde

yüreğimden doğurduğum sevgilim

bir kayıp anasıyım

bu ayrılık güncesinde

göle dönüşürken gözyaşım

telefon tellerine yükledim sesimi

5

fesleğen gülüşlüm

gün yeni güne eklenmek üzere

kurbağalar aşk çağrısında bu gece

hayra alamettir baykuşun ötüşü

ve yarasalar/

uğursuz değildir insanlar kadar

6

seni düşünmekteyim yine

eylem günlerinden kalma bir alışkanlıkla

elde kalem/pankart açmışım sayfalara

özlem çığlığım kozan dağına çarpıyor/

bir köpek ulumasında

ve bilirsin

köpekler insandan daha sadıktır insana

7

gencecik bir kızla tanıştım bugün

bahar gözlerinde açmıştı

ne yaşar kemal’i biliyor

ne nazım’ı

yine de onlar gibi

toprak kokuyordu elleri

8

ve kadınlar

kalabalıklar içinde

toprak rengi yüzleriyle giyinirler yalnızlığı

en dobra küfür

dua gibi dökülür dillerinden

ve beş vakit namaza durur hepsi/ezan sesinde

9

yüreğimden doğurduğum sevgilim

çıplaklığımı(zı) giyinemedim bu gece

pencere açık

üşüyorum

ay ışığına sar bedenini

koynuma gir

10

akşamüstü yağmur yağdı sevgilim

toprak kokusu sardı havayı

ölüler başlarını uzattı gömütlüklerden

ve haykırdılar bir ağızdan:

-taş binalarınız sizin olsun

              kıskanmayın toprak kokumuzu

11

bir cenaze gidiyordu sabah

beyaz abdullah’mış/yaşı bulmamış altmışı

omuzlardaydı

yarış halindeydi el verenler

tekbir sesleri ulaşırken göğe

beyaz abdullah’ın

           gül tenli

           -ilkten sonra üçüncü-

           yanağı benli

           dul karısı düşüyordu gönüllere

12

ölüm ne denizin dibinde

ne yedi kat göğün üstünde

ölüm/bir gece vakti

yürek alkış tutarken aşka

bir ayrılık güncesinde  yitmektir

A.Y.