CARPE DİEM
ANNE SEVGİSİ
Kadın,
mucizelerin yaratıcısıdır. Doğurganlık, en büyük mucize. Bir tohumu bedeninde
döllendirip, canından besler onu. Şikayetlenmeden. Dokuz ay boyunca tohumun olgunlaşmasını bekler. Günler geceleri takip ederken, tohumu fidana
dönüştürür kadın. Sabırla, sevgiyle.
Kadın eştir,
sevgilidir, arkadaştır. En önemlisi annedir. Dünyada karşılıksız tek sevgi,
anne sevgisidir.
Analığın nasıl bir duygu
olduğunu anne olmadan bilmek olanaksız. Bir başkasının çocuğunu sevimli olduğu
için sevip okşayabilirsiniz. Ağlarken gördüğünüzde gözyaşlarını silmek için
çaba sarfedebilirsiniz. Ama hastalandığında, ateşi çıktığında, damdan
düştüğünde, ayağını, kolunu incittiğinde –kırdığında- onun acısını içinizde
hissedemezsiniz. Onun duygularını o an paylaşamazsınız… Oysa sızım sızım sızlar
ana yüreği. Kan ağlar. Çocuğunun acısını sarınır bedeni. Ve her şeye karşın
fesleğenlerin coşkusuyla gülümser canının parçasına. Tek bir damla yaş akıtmaz,
acıyla kıvranan o dünyalar güzeli yüzün önünde…
Ben bir anayım. Ne roman
kahramanıyım ne de film. Kızan, öfkelenen, ağlayan, gülen bir ana… Kanaviçe
sabrıyla işlerim sevgiyi. Umudum diri, direncim oyadır. Kızımın, oğlumun
gözlerinden bakarım dünyaya. Onlar geleceğim, onlar emeğim; onlar bebeklerimdir
hiç büyümeyen. Kirpiklerinden süzülen bir damla yaş kavurur içimi. Toz
konduramam gül tomurcuğu tenlerine.
“Kıyımlar acılar kanlar içinde/savrulurken
yaşadığımız günler/bu soruyu mutlaka soracaksın/ne kaldı ne kaldı bizden
geriye?”* diye sorduğunda kendine, dünyadaki en büyük ve en güzel sanat,
çocuk yetiştirme sanatıdır, diyeceksin. Gururla. Göğsünü gere gere.
Kadın
mucizelerin yaratıcısıdır, bu doğru. Ama bir kadın için en büyük mucize
çocuklarının sevgiyle gülen gözleridir. Ve çocukları için en büyük duası, kirden
arınmış bir dünyada, insan olmanın onurunu taşıyabilmeleri.
Göğsünde
cennet taşıyan anneler, an’lık mutluluklarınızın yürek odalarında
saklı kalmaması umuduyla anneler gününüz
kutlu olsun….
*Dizeler Onat Kutlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder