“ANNE ŞAİRİ” AHMET ERHAN

         “ANNE ŞAİRİ”   AHMET ERHAN

“Gazetede gördüm üç satır yazıyla”

İnsan sevdiği bir şairi kaybettiğinde ne hisseder?

İlk tepki;  öldüğüne inanmamak. Sonra ağlama isteği. Boğazda kocaman bir düğüm… Karmaşık ruh hali… Şimdi şiirleri yetim mi kaldı? Duygusu… Yetim olabilirler ama öksüz değiller…. Biz varız… milyonlarcayız… Vesaire…vesaire …vesaire..

İnsan gazetede gördüğü üç satır yazıyla nerelere gider?

Doksanlı yılların başına….Yeni Adana gazetesinde sanat sayfası hazırladığım günlere…

Aylardan mayıs… Turunç ve portakal çiçeği kokuyor Adana…  1 Mayıs yaralı ceylan, yatar koynumuzda. Götürülenler yaksa da içimizi, günler çağırıyor bizi… “Anneler Günü” duruyor karşımızda. Sanat sayfasını ömrünü bize adayanlara ayırmak istedim.  Yazılar tamam. Sıra şiirlerde… O zamanlar şimdiki gibi internet yok. Ya antoloji karıştırılacak ya da kitaplıktaki şairlerin şiir kitapları dizilecek masaya… Birkaç şiir ayırdıktan sonra içime sinmeyen bir şeyler oldu. Dergileri karıştırmaya başladım. Ve sonra o şiiri gördüm; vuruldum. Uzun yıllar  yanımda taşıdım. Sonra yüreğime kazıdım…

Neden mi?

Önce şiir:

ANNE . .

Bırak kalsın masada ekmek 
testide su 
Ayna puslu, pencere camı kirli 
Bırak kalsın saçların dağınık, 
gözlerin uykulu. 
Saksıdaki çiçek susuz, kedi 
yalını bekler bir köşede 
Bırak kalsın meyve ağaçta, 
kırlangıç havada 
Dama düşen ince bir yaz yağmuru... 
Yoruldun artık, bütün gün 
didinip durdun 
Toprak bile, gök bile, deniz bile 
bir yerde yorulur. 
Bırak kalsın süpürge duvarda, 
sabun kovada 
Anne, gel yanıma otur.

(Ahmet Erhan)

 Şimdi nedeni:

Artık yanımda oturacak annem yoktu.

“Şairler akrabam olur” diyor Nisa Leyla. 

Doksanlı yılların başından beri benim en yakın akrabamdı AHMET ERHAN.  

Annemi kaybettiğimde de ağlayamamıştım.  Ve o günden sonra ölen birinin ardından ağlamıyorum. Biliyorum ki onlar bizimle yaşıyor.  Bir sözle, bir yazıyla, bir anıyla gelip bizi buluyorlar. Soframıza konuk oluyorlar.  Yüreğimizdeki yerleri hep sıcak kalıyor…

Uğurlar olsun sana anne şairi. “Bugünde ölmedin” biliyorum.

Turunç kokulu kent şiirlerini her mevsim rüzgarla savuracak sevenlerinin  yüreğine. 05.08.2013

Aysel Yenidoğanay