TEMMUZ YARALARINI DAĞLAYAN KENT: SURUÇ

                                                                                  

                                                                                     Aysel Yenidoğanay

                                                                 

                                                                                       "Ayvalar çiçekteydi 

                                                                                         

                                                                                        Güller daha tomurcuk "*

                     

Ben bir anayım. Göğsümün üstünde, ninnilerle büyüttüm canımdan can verdiklerimi. Saçının bir teline kıyamazken, ağıda dönüştü ninniler. Ve sonra sınırsız bir boşluk oluştu evrende. Hem kalabalık hem yalnızdım. Kalabalıklar hep bir ağızdan konuşarak susuyorlardı.

Susmak can yakıyor çoğu zaman. Hele bağırırken susmak. Eyleme kalkışan çığlığın suskunluğa dönüşmesi daha da acıtıcı. Ve temmuz bitmeyen yangınıyla can yakmaya devam ediyor.

Sivas kapanmaz yarayken, temmuz Suruç’da yeniden dağladı yaralarımızı.

Bu nasıl bir ateş?

Bu nasıl bir yangın?

Bir yangın ki kardeşi kardeşe düşman ediyor, bir ülkeyi, bir insanlığı kasıp kavuruyor. Ateş düştüğü yeri değil, tüm insanlığı yakıyor.

Allah’ı din adına istismar eden gözü dönmüş yaratıkların (“insan” diyemiyorum, hele hele “hayvan” hiç diyemiyorum, bunu o canlılara hakaret sayarım) gencecik filizleri acımasızca kırmaları hangi din kitabında yazar? Var mı bunun açıklaması?

Sözün bittiği yerdeyiz/lal oldu dillerimiz/göznehirlerimiz kurudu/ağla ey gözbebeğim ağla/akıt pınarlarını/”filizkıran fırtınası”* can evimi kuruttu/kızılsarı bir temmuzda/” yerler bahar ölüsü”**

 

“Severim fırtınanın her türlüsünü 
Ormanlar uğultulu sular dalgalı 
Severim filizkıran fırtınası'nı 
Kırıp kanatmıyorsa sevincin türküsünü 
Nerde benim baharım 
Dalım yaprağım nerde 
Gece çökmüş üstüne kerpiçsel yalnızlığın 
Sanki kaplan pençesinde bir manda böğürtüsü 
Ne kuş kalmış ne çiçek 
Ne kırmızı ne yeşil 
Sapsarı karanlıkta yerler bahar ölüsü”***

 

Dipnot: ***Dizeler Hasan Hüseyin Korkmazgil’in "Filizkıran Fırtınası" şiirinden.